Op weg naar Panama

Even een weekje rustig aangedaan. Nadat we Mignon op het vliegveld van San Jose hadden afgezet, zijn we de afgelopen week naar het zuidelijke Caribische puntje van Costa Rica afgezakt.

Na een nachtje San Jose zijn we maandag met de bus naar Cahuita gereisd. Het oorspronkelijke plan om eerst naar de Pacific te gaan ( Mario Antonio Nat Park) hebben we op advies van de Nederlandse hoteleigenaar in San Jose laten schieten. Te druk, te toeristisch, niet echt boeiend en vooral overpriced waren zijn bedenkingen. Dus toen gekozen om te gaan naar het Caribische zuiden van Costa Rica. En dat is prima bevallen. Cahuita is een klein dorpje, dat direct grenst aan het prachtige National Park Cahuita. Hoewel we een late en daardoor donkere aankomst hadden (nog een ruzie met een hoteleigenaar, die onze kamperoptie ineens introk tgv een grotere groep) vonden we toch in het pikkedonker onderdak in een klein (drie cabins) parkje van een Zwitserse vrouw.

De volgende ochtend vroeg zagen we wat een geweldig plekje het was. Middenin de natuur, direct aan het National Park grenzend. Volop dieren (vogels, aapjes, wasbeertjes, beestje wat het midden houdt tussen een rat en een hertje), maar vooral rond onze cabins tientallen krabben, die daar in gaatjes hun eitjes kwamen leggen. Krabben waren prachtig gekleurd en zo groot als je hand. Kleinere kwamen ook af en toe onze kamer bezoeken. We zijn daar 4 nachten gebleven en werden elke ochtend gewekt door het enorme kabaal van de brulapen.

We hebben daar een paar dagen lekker geluierd. Onderdeel van het National Park is een uniek rif gebied. Samen met een gids hebben we dat snorkelend verkend. Geen shirtje aangedaan, zodat onze rug zo rood was als een kreeft. Schitterend rifgebied met heel veel gekleurde vissen en af en toe een grote (pijlstaartrog gezien, toch wat minder leuk na het avontuur van Crocodile Dundee). Jammer genoeg geen haaien, die daar ook regelmatig zwemmen. Omdat Cor nog steeds moeilijk kan lopen, hebben we een 7 km pad dwars door het Park fietsend afgelegd. Schitterende natuur van het regenwoud, afgewisseld door parelwitte stranden aan het rif. Het leek wel een folder van Oad reizen. Plaatsje Cahuita kent een Jamaicaans sfeertje (dus veel reggae en zwarte mensen), dat in geen enkel opzicht lijkt op dat van de Pacific kustgebied. Alles gaat hier heeeeeeeeelllll relaxxxxxxx men.

Na 4 nachten zijn we doorgereisd naar een zuidelijker plaatsje. Puerto Viego is meer populair onder jongeren, vooral door de hoge golven en witte stranden. Dus veel surfers hier. Leuk, maar minder mooi dan Cahuita. Ook hier hebben we op advies van een Amerikaan, die we in San Jose hadden ontmoet, een lekker hotelletje gevonden. Casta Verde, een echte aanrader. Prachtige tuin en heel veel lokale kunst. Stadje zelf ademt dezelfde Caribische sfeer. Veel live muziek in de avond tijdens eten. Maar na een uur Bob Marley, hoop je ook op een liedje van Frans Bauer, maar die kennen ze hier niet.

Morgen gaan we op weg naar Panama. Eerste bestemming is de eilandengroep Bocas del Toro. Moet geweldig zijn. Veel kleine tropische eilandjes. Eerst de grens nog over en Costa Rica achter ons laten. Na 2,5 week is het ook mooi geweest. Hoewel de natuur in dit land alles biedt (van bergen tot oerwouden tot mooie stranden) zijn de prijzen de afgelopen 5 jaar te ver doorgeschoten, vinden wij. Excursies van 100 dollar pp zijn heel normaal. De prijs/waarde is een beetje weg en dat zal ze volgend jaar gaan opbreken. Advies van ons. Ga over 2 jaar naar Costa Rica. Je ontmoet dan een vriendelijke bevolking (let wel op je tas!), die af en toe Engels praat, tegen een eerlijke prijs.