Prachtige natuur

Ooit weleens een trein net voor je neus zien vertrekken, die maar een keer per dag gaat? Na Melaka dachten we per trein de jungle te bereiken. Alleen de vertrektijden zijn hier net als de beurskoersen. Dus zaten we om 10 uur een beetje reddeloos in Gemas, een plaatsje van drie keer niks. Geen openbaar vervoer. En we moesten om 15.30 uur de boot ( nou ja, meer een plank die over het water zoeft) halen, ongeveer 300 km verderop. Na wat zoekwerk vonden we in Gemas nog een soort oude Jos Verstappen, die ons wel even in zijn oldtimer taxi naar Kual Tembeling wilde racen. Dat hebben we geweten. Het zweet staat nog op onze rug. Toeterend en met gierende banden kwamen we om 15.25 uur aan en na wat geschreeuw ( stop de boot!) konden we aan boord van onze plank. Na 18 km en 3 uur verder, volledig verstijfd, rolden we uit de boot in Kuala Tahan, middenin het natuurpark Taman Negara. De jungle aldaar is 135 miljoen jaren oud en daarmee een van de oudste in zijn soort. We zijn daar twee nachten gebleven, vandaar even geen bericht van ons. Nog even geprobeerd om te communiceren via het slaan van een steen tegen een boom, maar dat is niet goed doorgekomen. Die ene dag hebben we ons vreselijk toeristisch gedragen. Met maar liefst twee excursies. 's Morgens ca 4 uur gewandeld in de jungle, inclusief de de bekende hangbrug van ruim 500 meter over gewiebeld ( ca 40 meter boven de grond in de toppen van de oerbomen). Afgezien in de tropsiche hitte van tegen de 40 graden (het was die dag extreem heet) om toch samen met een net getrouwd stelletje uit amsterdam een berg te beklimmen van ruim 400 meter. Ze konden ons uitwringen. In de middag zijn we met een echte Orang Asli ( een aboriginal) naar zijn dorpje in de jungle gegaan. Riza ( de naam van de gids) was 37 jaar, maar door gebrek aan tanden en het harde leven, leek hij net zo oud als cor. Na wat varen en klimwerk kwamen we zijn dorpje met 80 mensen aan. Het leken net kleine aapjes. Wel goed geregeld, want de vrouwen doen al het werk en de mannen jagen en drinken vooral. Uitleg hoe je met eenvoudige middelen vuur kan maken en met een blaaspijp kleine dieren kan doden. Cor liet zich hierbij van zijn beste kant zien en draagt nu de eretitel " De pijper van Orang Asli". Je begrijpt dat na zo'n dag en met als buren een net getrouwd stelletje, konden we niet veel anders doen dan ook maar vroeg met de aapjes die om ons huisje liepen naar bed te gaan. Op een paar oerknallen na, was het die nacht redelijk rustig in de jungle.

Zijn jullie er nog bij?
Gisteren (zondag dus) zijn we om 8 uur met onze luxe boot weer vertrokken om na 16 uur aan te komen aan de oostkust in de plaats Kota Bharu. We waren nu wel op tijd voor de trein en dat hebben we geweten. Dwars door de jungle (wel prachtig) stopte die voor iedere aap, tijger, hert, everzwijn, mier en tor. En tussendoor deed hij nog talloze stationnetjes aan. Tijd is hier geen probleem, dus met ongeveer 4 uur vertraging kwamen we wel aan in onze bestemmingsplaats. Slimme jongens, want op het station stond er een taxi klaar (schijnbaar was hij geinformeerd door de treinconducteur), die ons samen met een leuk stel uit Ierland naar het hotel bracht dat we in de trein hadden geregeld. Na een paar uur slaap, zitten we nu om 8 uur s'morgens dit bericht te tikken.

Reisdoel vandaag is om met taxi en boot naar een heerlijk tropisch eiland te gaan ( Pulau Perhentian Besar). Klein en nog aardig bestand tegen het massa toerisme. Daar gaan we dan een paar dagen in een hangmatje aan het witte strand onder een palmboompje bij komen. We blijven genieten en laten ons iedere dag weer verrassen.

Liefs van Cor en Leonne

PS:
Paar antwoorden op vragen van jullie:
Het antwoord van Hans op Kuala Lumpur zit dicht in de buurt. Het weer is iedere dag meer dan 30 graden, veel zon, afgewisseld met een bui. Eten is goed en goedkoop ( record nu is voor nog geen 3 euro). Onze ruggen zijn al aardig aan het bijtrekken. Laat die winstversnellers maar zitten, ik geef het liever uit.