Tsunami ineens erg dichtbij

Een golf die aan bijna 300000 mensen het leven kostte. Hoewel ver weg van deze plaats, hebben we in Nederland op 26 december 2004 het nieuws hierover meebeleefd.Daar staan we dan, vier jaar later, op een kleine gedenkplaats op het eiland Ko Phi Phi Don en ineens komt deze ramp erg dichtbij. Je wordt stil als je de namen en foto's van de slachtoffers ziet. Een gezinnetje met 2 kleine kinderen, een broer en een zus, een gedicht van de moeder van een Engelse jongen. Heel veel foto's van vooral jonge mensen. Blij aan het strand. Met nog ruim 50 andere toeristen, waren ze in een klap weg op dat verschikkelijke moment in de ochtend van 26 december 2004. Dit prachtige eiland, dat zo'n enorme ramp heeft ondergaan. Nog steeds zie je de nasleep hiervan. Gedeeltelijk zijn er nog kale plekken en ook zie je nog restanten van vroeger. Een paar oude barkrukken, een bord, zelfs slippers, zie je tussen de berg rotzooi. Voor ons een moment van relativering. Binnen een seconde kan alles anders zijn. Doe de dingen die er echt om doen.

Het eiland kent twee hoge gedeeltes, waartussen het toeristengedeelte ingeklemd zit. Hoge rotspartijen met weelderig plantengroei en een gifgroene zee. Het ideale vakantieplaatje. Zeewater als een warm bad, een leuke gezellige sfeer met vooral heel veel jonge mensen. Kruip door winkelstraatjes en eettentjes en beachparties tot diep in de nacht. Als je de moeite neemt en je klimt een paar honderd meter, dan is het vergezicht adembenemend. Stilletjes genieten van alles.

Aan alles komt een eind, dus we moesten na een paar dagen weer door. De kreet " het is stil aan de overkant" gold voor de toeristen op de boot, die met een ondergaande zon en een felrode hemel het eiland steeds kleiner zagen worden, totdat we uiteindelijk back to earth waren en de bus namen in Krabi, die ons in 3 uur bracht naar een tussenstap in Surat Thani.Na wat gesteggel met wat taxichauffeurs, die ons maar niet naar een goed hotel wilde brengen, maar duidelijk een voorkeur hadden voor hun eigen vriendjes, hadden we om 10 uur een lekker bedje gevonden. Volgende dag vroeg op, we moesten zo'n 500 km naar het noorden. De trein was helaas vol, dus snel omschakelen naar Plan B en dus haalden we nog net op tijd de bus. Ook nu weer alleen maar Taaie mensen om ons heen, die met lichaamstaal (engels spreken ze niet) de meest aardige dingen tegen ons zeiden. De bus voerde door prachtige natuurreservaten, dus de dag vloog om. Voordat we er erg in hadden, kwamen we om 6 uur aan in Hua Hin, een stadje met 50000 inwoners aan de Golf van Thailand. Bekend om zijn golfbanen, prachtige witte stranden, gezelligge Nightmarkets, maar vooral om het feit dat de koning van Thailand hier regelmatig in een volledig afgeschermd terrein verblijft. Het gaat zelfs zo ver, dat er voor de kust permanent 3 marinefregatten liggen, die boten op grote afstand houden. De eerste dag lekker rustig aangedaan door samen met de Hilton-, Hyatt- en Sofitelgangers de strandtoerist uit te hangen. Het ging zelfs zover dat we ligstoelen hebben gehuurd en je hoefde je hand maar omhoog te steken of er stonden gelijk een paar Thaien klaar voor je drankje, hapje. Overigens hebben we een leuk guesthouse gevonden, middenin de uitgaanswijk. Dat betekent dus heel veel lelijke Europese mannen met beeldschone Thaaise vrouwtjes aan hun arm. 's Avonds red area gebied ingeweest. Niet alleen Cor was appealing, maar ook Leonne kreeg voldoende knipogen van de honderden vrouwtjes, die op zoek zijn naar wat geluk en vooral Bathjes. Leonne is al aardig bekend in het red area gebied. Zij is de Hollandse, die erin geslaagd is om te winnen van een Thaaise met poolbiljart. Alle ballen gingen er heel gemakkelijk in.

Het is vandaag 31 oktober en we zijn net terug van een dagje omgeving scannen. De beste manier is om een scooter te huren voor slechts 150 bath (3 euro), inclusief een Willempie helm. Na wat inleidend gestuntel( links rijden), leer je heel snel om mee gaan met al die andere duizenden, die als idioten met gemak ruim 100 km per uur racen door straatjes. Het recht van de sterkste en vooral de toeter. Prachtige sportdag dus. Natuurlijk hebben we ook veel gezien van de omgeving, die veel te bieden heeft. Naast mooi aangelegde golfresorts is er ook wilde natuur en uiteraard heel veel Watjes (tempels). We hebben net uitgebreid geborreld om bij te komen en gaan zo dadelijk tussen de Thaien op de Night Market eten. Veel leuker dan tussen de Hilton toeristen. Of Leonne daarna nog gaat Poolen, hangt af of er nog tegenstandsters zijn te vinden. Overigens is er Halloween night, dus daar zullen we vast wel tussen belanden.

Morgen, zaterdag 1 november, vertekken we voor onze laatste stop in Thailand, en gaan we met de bus naar Bangkok. Kort ritje van ca 3uur. Vervolgens stappen we zondagmorgen in het vliegtuig naar Hanoi in Vietnam. Ons volgende berichtje komt dus uit het economisch gezien, meest dynamische land van onze trip.

De reacties van jullie lezen we iedere keer met veel plezier. Het is goed om te lezen, dat het vooral slecht weer is, er zonder ons toch niks aan is en dat ons huis op de Tjalk een gezellige kroeg aan het worden is. Cor hoopt wel dat als hij terug is op 24 november, er suddervlees met Rinse appelstroop klaar staat. Na al die rijstmaaltijden kan hij zich geen beter eten voorstellen.

Lieve groeten, Cor en Leonne