Alles is mogelijk

Ooit weleens om 6 uur wakker geworden met het vrije gevoel dat " alles mogelijk is"? In Hat Yai, een middelgrote stad in het verre zuiden van Thailand, hadden wij dat.

Pakken we vandaag het vliegtuig naar Bangkok om door te reizen naar Hua Hin, de koningsstad van Thailand? Of gaan we toch maar met de trein naar Surat Thani om met de boot naar Ko Samui, een feestparadijs in de Golf van Thailand te gaan?Of pakken we de bus naar de westkust naar Krabi om vervolgens met de boot naar Ko Phi Phi Don, een klein eilandje in de Indische Oceaan dat volgens Lonely Planet behoort tot de 10 mooiste plekjes van de wereld, te gaan? Om 6 uur in de ochtend zijn er rottere keuzes om een dag te beginnen. Een laatste check van het weerbericht deed ons besluiten om te kiezen voor het laatste. En daar hebben we geen seconde spijt van...Na een soepele busrit dit keer van 5 uur en een boottocht van maar 2 uur, kwamen we aan op Bounty island, weliswaar vol met toeristen, maar heerlijk tropisch. Nadat we ons een weg hadden gebaand door hotelverkopers - "do you want room" - en masseuses - "massage" - kwamen we aan in een heerlijk resort tegen een berg aan. Weliswaar moeten we een paar trappen klimmen, maar dan kijken we vanaf ons balkon uit over een langgestrekt wit strand met kleine visserbootjes en palmbomen.

Terug naar Borneo, waar we jullie een paar dagen geleden achterlieten. We hebben niet stilgezeten. In Kota Kinabalu hebben we het twee dagen rustig aan gedaan. De eerste dag zijn we gaan luieren op een van de eilandjes voor de kust. Daar hebben we tussen prachtige, kleurrijke vissen boven het koraal gesnorkeld. De vissen waren zo nieuwsgierig dat ze door onze duikbril naar binnen keken en soms zelfs een hapje van ons namen. Leonne was niet uit het te slaan. 's Avonds met het eten nog iets merkwaardigs meegemaakt. Op een Night Market liepen om onze tafel diverse obers van verschillende concurrerende restaurants. Allemaal met hun menukaart probeerden ze klanten te trekken. Volgende dag nog wat gewerkt aan onze culturele bagage door het Nationale Museum van Sabah te bezoeken met onder andere een Openlucht museum van alle soorten huizen. Wie weet overigens hoe Kota Kinabalu heette in de tijd van de Engelse overheersing tot 1963?

Onze laatste dag in Maleisie moesten we heel wat afreizen. Om 5 uur wake up call, zodat we om 7 uur wegvlogen om 3 uur later te landen op Penang, een groot eiland aan de noordwestkust van Maleisie. Na een bus en boot, kwamen we aan om het station van Butterworth, alwaar we de trein konden nemen naar Hat Yai. Na een paar uur en wederom een hoop stempels in onze paspoorten, verlieten we om ca 7 uur in de avond Maleisie om onze tocht in Thailand te beginnen. De eerste stop was Hat Yai, niks bijzonders, alleen maar om een paar uur te slapen, omdat we wisten dat we de volgende dag vroeg weer door moesten naar onze uiteindelijke bestemming. In Hat Yai nog wel even genoten van de enige en echte THaise Massage. Voor net 10 euro hebben twee dames ons twee uur lang gekneed. Het was toen inmiddels tegen 12 uur en je begrijpt dat we daarna als een blok in slaap vielen om vervolgens om 6 uur met een heerlijk gevoel wakker te worden...

Het is inmiddels zondagmiddag 26 oktober en we zijn helemaal thuis op ons eilandje Ko Phi Phi Don. Vanmorgen met een visser een paar uur de zee op geweest ( voor een paar Bath doen ze alles voor je). Het is hier echt waanzinnig mooi. Eilandjes met rotspartijen die honderd of meer meter uit de zee komen met begroeide hellingen, kleine zilveren strandjes, aapjes die af en toe komen kijken. Je ziet nog wel de naween van de Tsunami. De visser vertelde ons dat nog niet alles is hersteld en dat er vele doden zijn geweest. Ook onder de toeristen die massaal foto's aan het maken waren toen de golf van 15 meter op het strand afkwam. Reden dat er nu overal bordjes zijn, die de weg wijzen naar hogere gebieden.

Wat we morgen gaan doen, weten we nog niet. Blijven we hier nog een dag of reizen we toch naar de andere kant van Thailand, naar het eiland Ko Samui. Schijnt net zo mooi te zijn, alleen meer party. We zien wel en jullie lezen het wel weer.

Vanaf een wit strand onder een heerlijk zonnetje,
de lieve groetjes van de Baantjes ( die genieten van jullie reacties)